Οι ακίνητες οθωμανικές περιουσίες που είχαν περάσει στα χέρια των Ελλήνων μετά το ξέσπασμα της επανάστασης λέγονταν ή . Αυτά τα ακίνητα αποτελούσαν ένα από τα θέματα που είχαν να αντιμετωπίσουν οι , δηλαδή οι πολιτικοί σχηματισμοί τοπικού χαρακτήρα ή αλλιώς ένα είδος τοπικών κυβερνήσεων που συστάθηκαν τους πρώτους μήνες του Αγώνα. Τέτοιοι ήσαν που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία Πελοποννησίων προεστών, η που αφορούσε τη Δυτική Στερεά Ελλάδα και που είχε εξουσία επί της ανατολικής Στερεάς Ελλάδας.
Σύντομα πάρθηκε η απόφαση να καταργηθούν οι τοπικοί οργανισμοί και να δημιουργηθεί μια για όλες τις απελευθερωμένες περιοχές της Ελλάδας. Αυτή θα προερχόταν από εκλογές από τις οποίες θα αναδεικνύονταν , δηλαδή οι εκπρόσωποι του λαού που θα αποτελούσαν την Εθνική Συνέλευση, κάτι αντίστοιχο με τους σημερινούς βουλευτές που εκλέγονται από κάθε νομό της Ελλάδας.
Η Α' Εθνοσυνέλευση έγινε κοντά στην και ψήφισε το . Κράτησε από το έως τον . Αποφάσισε ότι η διοίκηση θα αποτελούνταν από δύο σώματα: το , δηλ. την κυβέρνηση, η οποία θα αποτελούνταν από μέλη και το , δηλ. ένα Κοινοβούλιο ή Εθνοσυνέλευση που θα αποτελούνταν από μέλη. Πρόεδρος του πρώτου σώματος εκλέχτηκε ο ενώ πρόεδρος του δεύτερου ο . Και τα δύο σώματα θα είχαν θητεία ενός έτους.
Η Β' Εθνοσυνέλευση έγινε στο της Κυνουρίας. Κράτησε από το Μάρτιο ως τον Απρίλιο του . Ψήφισε το , που ήταν μια ελαφρώς τροποποιημένη εκδοχή του συντάγματος που ψήφισε η Α' Εθνοσυνέλευση. Πρόεδρος του Εκτελεστικού ορίστηκε ο
ενώ πρόεδρος του Βουλευτικού ο .
Καθώς αναζητάμε τα αίτια του εμφυλίου πολέμου στη διάρκεια της επανάστασης, συνειδητοποιούμε πως η άφιξη του ήταν
μόνο η αφορμή για να βγουν στην επιφάνεια οι αντιθέσεις μεταξύ των Ελλήνων. Οι βαθύτερες αιτίες ήταν οι εξής:
α) Όσοι ασκούσαν εξουσία ήδη πριν από την επανάσταση, δηλαδή , και επιδίωκαν να τη διατηρήσουν ενώ ταυτόχρονα
όσοι είχαν διακριθεί στις μάχες του Αγώνα, δηλαδή και θεωρούσαν πως και εκείνοι δικαιούνταν να συμμετέχουν στα κοινά.
β) αντιθέσεις, δηλαδή αντιθέσεις μεταξύ ομάδων που προέρχονταν από συγκεκριμένες περιοχές της Ελλάδας και ήθελαν να
εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του δικού τους τόπου αδιαφορώντας για το κοινό καλό.
γ) η διαχείριση των χρημάτων που είχαν δανεισθεί από
δ) καθαρά αντιπαλότητες, όπως αυτή ανάμεσα στον Κολοκοτρώνη και το , ή όπως αυτή του Μαυροκορδάτου και του .